الهم صل علي محمد و ال محمد

داستان6

در آن ایام، در تمام قلمرو کشور
وسیع اسلامی، به استثناء قسمت شامات، چشمها به آن شهر دوخته‏
بود که، چه فرمانی صادر می‏کند و چه تصمیمی می‏گیرد.
در خارج این شهر دو نفر، یکی مسلمان و دیگری کتابی (یهودی یامسیحی‏
یا زردشتی) روزی در راه به هم برخورد کردند. مقصد یکدیگر را پرسیدند.
معلوم شد که مسلمان به کوفه می‏رود، و آن مرد کتابی درهمان نزدیکی، جای‏
دیگری را در نظر دارد که برود. توافق کردند که چون در مقداری از مسافرت‏
راهشان یکی است باهم باشند و بایکدیگر مصاحبت کنند.
راه مشترک، با صمیمیت، در ضمن صحبتها و مذاکرات مختلف طی شد. به‏
سر دو راهی رسیدند، مرد کتابی با کمال تعجب مشاهده کرد که رفیق‏
مسلمانش از آن طرف که راه کوفه بود نرفت، و از این طرف که او می‏رفت،‏
آمد .
پرسید : «مگر تو نگفتی من می‏خواهم به کوفه بروم ؟»
-مسلمان: «چرا».
-کتابی: «پس چرا از این طرف می‏آئی؟ راه کوفه که آن یکی است».
-مسلمان: «می‏دانم،می‏خواهم مقداری تورا مشایعت کنم. پیغمبر ما فرمود: "هرگاه دو نفر در یک راه بایکدیگر مصاحبت کنند، حقی بریکدیگر پیدا
می‏کنند". اکنون تو حقی بر من پیدا کردی. من به خاطر این حق که به‏
گردن من داری می‏خواهم چند قدمی تو را مشایعت کنم. و البته بعد به راه‏
خودم خواهم رفت».
-کتابی:«اوه، پیغمبر شما که این چنین نفوذ و قدرتی در میان مردم پیدا کرد، و باینسرعت دینش در جهان رائج شد، حتما به واسطه همین اخلاق کریمه‏اش بوده».
تعجب و تحسین مرد کتابی در این هنگام به نهایت درجه رسید، که برایش‏
معلوم شد، این رفیق مسلمانش، خلیفه وقت، علی ابن ابیطالب(ع)
بوده. طولی نکشید که همین مرد مسلمان شد، و در شمار افراد مؤمن و
فداکار اصحاب علی(علیه‏السلام) قرار گرفت».

پاورقی:
1. نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 37

پاورقی :
1. بحار الانوار، جلد۱۱، حالات امام باقر، صفحه83